Το blog "οι εκπαιδευτικοί μιλούν..." απευθύνεται σε ανθρώπους που εμπλέκονται με τη διδασκαλία, ανεξαρτήτως βαθμίδας ή γνωστικού αντικειμένου. Στη συζήτηση μπορούν φυσικά να συμμετέχουν και άλλες "φωνές" (μαθητές, γονιοί κ.α.), καταθέτοντας είτε post, είτε σχόλιο.

Όποιος λοιπόν επιθυμεί, μπορεί να επιχειρήσει να απαντήσει, καταθέτοντας την άποψή του
[για να αποκτήσετε δικαίωμα δημοσίευσης, αρκεί ένα mail στο gepsimos (papaki) yahoo.gr ]

Μπορείτε να συμμετέχετε στη συζήτηση είτε γράφοντας ένα post-απάντηση σε κάποιο από τα προϋπάρχοντα ερωτήματα (πχ. "γιατί διδάσκω;" ή "θυμάμαι μια φορά στην ταξη..."), είτε προτείνοντας ένα νέο θέμα...

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

Θυμάμαι μια φορά ...

... στη τάξη την εξής ιστορία.
Ήταν 1997 και ένα μαθητής ο Κώστας ήταν πολύ αδύνατος μαθητής και το κυριότερο ήταν αδιάφορος μέσα στη τάξη. Δεν έκανε καμία προσπάθεια να συμμετάσχει μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Πέρασε ο καιρός και βρεθήκαμε σε κάποια εγκαίνια μιας έκθεσης ζωγραφικής πέρυσι.
- Γειά σου Κώστα, τι κάνεις;
- Καλά κύριε.
Η προσφώνηση αυτή από ένα 25 χρονο πλέον νέο που του βγήκε αβίαστα και δεν είχε κανένα ίχνος δυσφορίας ή κάτι άλλο με συγκίνησε. Τα είπαμε λιγάκι, για το τι κάνει τώρα, με ρώτησε το κλασσικό "τι κάνει το σχολείο" και πάνω στη κουβέντα του θύμισα ένα περιστατικό που είχε γίνει στη Β' λυκείου. Το θυμήθηκε γιατί αφορούσε μια σημαντική στιγμή της ζωής του - τη γέννηση της μικρότερης αδελφής του - αλλά του έκανε εντύπωση που το θυμόμουνα εγώ. Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι ο καθένας από τους μαθητές αφήνει το ίχνος του μέσα στη εκπαιδευτική μου πορεία γιατί η σχέση μας είναι αμφίδρομη. Σε αυτή τη φάση του λέω ότι πρέπει να αισθανόσουν άσχημα που σε ρωτούσα συνέχεια για τη χημεία και δεν απαντούσες. Και μου δίνει την εξής απάντηση:
(Τη μεταφέρω όσο πιο πιστά μπορώ)
Να σας πω, εσάς σας προτιμούσα που με ρωτάγατε συνέχεια και ας μην απαντούσα, σε σχέση με άλλους καθηγητές που με είχαν "αφήσει" σε μια γωνία και δεν ασχολήθηκαν καθόλου με μένα. Και όσο και να φαίνεται περίεργο σε εσάς διάβαζα. Αλλά δεν τα κατάφερνα.
-Και καλά, ρωτάω εγώ, δεν υπήρχε κάποιο μάθημα να σε ενδιαφέρει και να το διαβάζεις;
Οι καθηγητές που είχαν μαθήματα που με ενδιαφέρανε, δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για μένα. Από τη στιγμή που αυτοί οι καθηγητές δεν ενδιαφέρθηκαν για μένα και εγώ δεν ενδιαφέρθηκα για αυτούς και τα μαθήματά τους αλλά και για όλα τα άλλα μαθήματα.
Νομίζω ότι η απάντηση του Κώστα είναι απολύτως ειλικρινής, γιατί απλά δεν έχει κανένα λόγο να " χαϊδέψει" τα αυτιά μου. Δείχνει όμως την επίδραση που έχει στη μετέπειτα πορεία ενός παιδιού μια συμπεριφορά δική μας.
Όταν τον είχα δει στην έκθεση ετοίμαζε το φάκελλο του για να κάνει αίτηση στη σχολή Καλών Τεχνών. Η αλήθεια είναι ότι έκτοτε δεν τον έχω ξαναδεί για να δω την έκβαση της προσπάθειάς του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: